Tradities bij het ringrijden

Het ringrijden kent een aantal herkenbare en gekoesterde tradities die bijdragen aan de unieke sfeer van deze folkloristische sport. Hieronder worden vier van de bekendste tradities uitgelegd: de sjerpen, het jonassen, de pollepel en de suukerkomme.

De sjerpen

Elke ringrijder draagt tijdens een officiële wedstrijd een oranje sjerp, schuin over de rechterschouder, over de witte polo of trui van de ringrijdersvereniging (ZRV) of over het boeregoed bij folkloristische evenementen. Deze sjerp is verplicht en symboliseert de eenheid en deelname van de rijders en daarnaast de band met het Koninklijk Huis.

Tijdens wedstrijden is er daarnaast een rijder die een groene sjerp draagt, schuin over de linkerschouder. Deze sjerp geeft aan dat deze persoon op dat moment de meeste ringen heeft gestoken. In sommige afdelingen wordt hiervoor een rood-wit-blauwe sjerp gebruikt. De groene (of driekleurige) sjerp is dus een tijdelijke eretitel en kan meerdere keren per wedstrijd wisselen van drager.

Jonassen

Een traditionele manier om een winnaar of kampioen te eren is het zogenaamde jonassen. Hierbij tillen de andere ringrijders de winnaar op en dragen hem of haar vanaf het eind van de baan richting het midden. Onderweg wordt vaak een lied gezongen. In het midden aangekomen, wordt de ringrijder vervolgens drie keer in de lucht gegooid. Deze traditie is een feestelijke vorm van hulde en saamhorigheid en wordt bij veel wedstrijden in ere gehouden.

De pollepel

Een bekende en geliefde prijs bij het ringrijden is de pollepel – een met de hand beschilderde houten lepel. Bij de meeste afdelingen wordt deze uitgereikt aan de rijder die in de laatste twee beurten beide ringen weet te steken. Zijn er meerdere kandidaten, dan volgt er een kamp om de lepel.

Bij de prijs hoort meestal ook een fles jenever of bessenjenever, en soms een paar klompen. De winnaar giet de jenever in de houten lepel en biedt alle deelnemers een slok aan uit deze lepel.

Oorspronkelijk had de pollepel een andere betekenis. Het was een soort schandeprijs, bedoeld voor de rijder die de hele dag geen enkele ring wist te steken. De oorsprong hiervan ligt in het boerenleven, waar de jongste knecht of koewachter de taak had om ’s avonds pap te roeren met een grote houten lepel – een weinig gewaardeerde bezigheid. Dit maakte de pollepel tot een symbool van onhandigheid. Tegenwoordig is de betekenis volledig omgekeerd, en is het winnen van de pollepel een eervolle prestatie.

De suukerkomme

De suukerkomme is een kom gevuld met brandewijn, suiker en zoute bolletjes (kleine zoute koekjes of crackertjes). Deze kom wordt tijdens het ringrijden rondgegeven onder de deelnemers. Iedereen neemt een slok of een hapje, tot de kom leeg is. Deze traditie leeft vooral nog in bepaalde dorpen, en versterkt het gevoel van verbondenheid en gezelligheid onder de rijders.